Parkitka, nazwa osiedla funkcjonująca od XIX w. (także jako pustkowie Parkitne), odnosiła się do terenów stanowiących kiedyś własność królewską w starostwie krzepickim. Przez obszar ten podążali szlakami włościanie od strony → Kiedrzyna i Białej na targ na → Rynku Wieluńskim, także pielgrzymi na Jasną Górę. Z czasem drogi te otrzymały nazwy; od ok. 1911 funkcjonowała ul. Kiedrzyńska (obecnie Łódzka), od 1931 ul. Bielska (obecnie Bialska). W początkach XX w. właścicielami na Parkitce byli m.in. → Ignacy Kapalski, → Józef Stysiński, → Paweł Czakiert, Leon Parkitny. Do 1914 tereny te służyły jako poligon wojskowy garnizonu rosyjskiego. Od lat 20. XX w. Parkitka stanowiła osobną dzielnicę, planowano tu budowę szpitala miejskiego. Powstał dopiero w 1982–2000 (→ Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Najświętszej Maryi Panny). Od 1988 prowadzona przez → Spółdzielnię Mieszkaniową „Parkitka” zabudowa terenów przy ulicach: Okulickiego, Łódzkiej i Małopolskiej; w 1988–99 wzniesiono ponad 30 budynków, trzy pawilony handlowo-usługowe i przedszkole oraz osiem budynków z 66 segmentami (w osiedlu „Słonecznym”). Pomiędzy ulicami Bialską a Zakopiańską znajdują się ulice, przy których dominuje zabudowa jednorodzinna. Część ul. Bialskiej to zabytkowa → Aleja Brzozowa (wraz ze ścieżką edukacyjną, przyrodniczą). Przy ul. Bialskiej znajduje się kościół parafialny pw. św. Kacpra del Bufalo, → Sanktuarium Krwi Chrystusa i dom zakonny. U zbiegu ul. Wrocławskiej i Oławskiej → Muzeum Wyobraźni Tomasza Sętowskiego. Od 1995 Parkitka wraz z Częstochówką stanowią jedną dzielnicę w podziale administracyjnym miasta.
„Goniec Częstochowski 1915, nr 121, s. 2; – Handlowiec. Kalendarz dla spraw handlu i przemysłu m. Częstochowy na 1914 r., [Częstochowa 1914?], (wykaz właścicieli nieruchomości); „Almanach Częstochowy” 1999, s. 182; – materiały w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego.
Autor: Juliusz Sętowski
Źródło: https://encyklopedia.czestochowa.pl/hasla/parkitka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz