Eksponat tygodnia. Suwak logarytmiczny. Zbiory Muzeum Regionalnego w Kamienicy Polskiej.
Suwak logarytmiczny opracowano oraz skonstruowano w 1620 roku. Dokonał tego Gunter, matematyk mało nam znany. Wynalazek bardzo szybko się przyjął i wyparł liczydło. Po pewnym czasie został udoskonalony przez Wingete’a i Patridge’a. Suwak jaki znamy dzisiaj jest konstrukcją z 1850 roku. Dzięki niemu wielu ludzi na nim skorzystało. Stosowali go naukowcy, fizycy, matematycy, astronomowie, żeglarze, uczniowie. Wyparły je dopiero kalkulatory w latach 70-tych XX wieku, ponieważ były prostsze w obsłudze i miały większy zakres wykonywania działań.
Suwak logarytmiczny jest złożony ze stałej części, która jest linijką, wysuwki, która porusza się po linijce po jej wyżłobieniach oraz okienka ruchomego ze szkiełkiem. Na szkiełku są zaznaczone rysy: jedna albo trzy. Na korpusie suwaka jest naniesiony zespół podziałek odpowiednio powiązanych. Podziałki znajdują się na górnej części linijki. Na suwaku jest siedem podziałek : A, B, C, D, I, K, L.
Wszystkie liczby od jeden do dziesięć są zaznaczone w miejscach, które odpowiadają ich wartości logarytmu przy ustalonej podstawie.
Sposób działania suwaka jest oparty na logarytmicznej skali.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz