Jeszcze o nazwie naszej miejscowości .
Obecna nazwa naszej miejscowości — Kamienica Polska — dwuczłonowa, z przymiotnikowym członem określającym, pojawiła się pod koniec XVIII w. — co ciekawe w kartografii, na mapie Karola de Perthćes (1740-1815) wydanej w Paryżu w 1792 r. Pisano o tym w artykule „Nazwa wsi i jej geneza" — Korzenie 2/96 (16) s. 2, i w artykule „Kamienica w kartografii Korzenie" 3/96 (18) — s. 2. W księgach akt religijno-cywilnych parafii koziegłowskiej po raz pierwszy nazwa dwuczłonowa pojawia się 1817 roku. Wcześniej konsekwentnie występuje forma starsza, jednoczłonowa.
Dziś jeszcze trudno stwierdzić (rzecz wymaga dalszych badań), w jakich okolicznościach doszło do przydania dawnej, tradycyjnej nazwie o charakterze topograficznym bądź hydronimicznym (od kamienistego pola lub rzeki o kamienistym dnie) do określenia o charakterze etnicznym i zarazem geograficznym. Wiadomo, iż takie postępowanie nazewnicze musiało mieć związek z zachodzącymi w tym rejonie zmianami politycznymi. Drugi człon służył odróżnieniu: „Polska" w przeciwieństwie do — jak przypuszczać można — „Śląska" — leżąca u źródeł Kamieniczki, za dawną granicą. Czy rozróżnienie między dwoma Kamienicami należy wiązać z inkorporacją księstwa siewierskiego do Rzeczpospolitej w 1790 r.? A może to właśnie skutek sporządzania mapy szczegółowej województwa krakowskiego przez nadwornego kartografa króla Stanisława Augusta Poniatowskiego? Przeciwstawienie nazw Kamienica śląska (w domyśle: „Pruska") — Kamienica (świeżo włączona wraz z całym księstwem siewierskim do Korony) Polska właśnie wtedy miało sens. Zapewne samym mieszkańcom Kamienicy owo „administracyjne" uzupełnienie nie było potrzebne. Z czysto językowego punktu widzenia toponim „kamienica" to nazwa sekundarna, derywacyjna, z przyrostkiem — ica. Słowem podstawowym jest „kamień".
Źródło: Kwartalnik ,,Korzenie” nr22, R.:VII, 3/1997
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz