Eksponat tygodnia. Tara drewniana do prania. Zbiory Muzeum Regionalnego w Kamienicy Polskiej. Tara, tarka – narzędzie, w kształcie deski, płaskiej z jednej a falistej z drugiej strony, wykorzystywane do prania odzieży, wykonane z drewna, póżniej nowocześniejsze udoskonalone z blachy falistej, szkła, plastiku lub innych twardych materiałów, zwykle umocowane w drewnianej lub metalowej ramie.
Tara wkładana była do drewnianej balii i pocierano o nią namoczone wcześniej ubrania. Chyba, że był bezpośredni dostęp do bieżącej wody, czyli rzeki lub strumienia, kobiety zbierały się razem i gromadnie robiły przepiórki.
Tara w niektórych rejonach Polski określana była mianem "rejbeska", od niemieckiego 'reiben' = trzeć, 'der Reiber' = tarka, potoczne wyrażenie 'rejbować' to trzeć na tarce.
Oprócz tary, na otwartych wodach –rzece, jeziorze - używana była kijanka, rodzaj kija, drewnianej łopatki lub płaskiej deszczułki, którym uderzano po namoczonym materiale, mechanicznie wybijając cząsteczki brudu. Czasami materiał nacierano mieszanką popiołu i łoju, wcześniej wytopionego i wymieszanego, czyli poprzednikiem mydła.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz