Eksponat tygodnia. Maselnica. Zbiory Muzeum Regionalnego w Kamienicy Polskiej .
W zależności od regionu określano je różnymi nazwami: bijanica, bijanka, byjanka, bojka, kierzanka, kierzynka, kierznia, maselniczka, masłobojka, maślanica, maślnica, maślniczka, maśnica, maśniczka, tłuczka. Miały jednak podobną budowę i zasadę działania. Trzon maselnicy stanowiło wykonane z drewnianych klepek wysokie naczynie o zbieżnych ku górze ścianach, opasane metalowymi obręczami, zwane konwią. Na jej górną część nakładano nadstawkę w kształcie odwróconego ściętego stożka złożoną z drewnianych klepek i opasaną obręczami. Przechodził przez nią bijak – drewniany wałek zakończony krążkiem dopasowanym do wewnętrznej średnicy konwi. W krążku tym znajdowało się kilka otworów o średnicy od 1 do 2 cm. Naczynie zamykał jaszczyk – półkulista pokrywka nakładana na wałek bijaka opierająca się na denku nadstawki. Jej celem było zapobieganie rozpryskiwaniu się śmietany i maślanki w czasie pracy.
Robienie masła polegało na ubijaniu umieszczonej we wnętrzu konwi śmietany przy pomocy bijaka, który przesuwano w górę i w dół. Umożliwiało to łączenie się kulek tłuszczu i powstawanie cząstek masła, które stopniowo zbijano w większe bryły. Te z kolei odsączano z maślanki i formowano z nich osełki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz