Stanisław Krzaczyński ps. „Wolski” (ur. 15 kwietnia 1886 w Kamienicy Polskiej, zm. 2 września 1920 pod Modlinem)

 Stanisław Krzaczyński ps. „Wolski” (ur. 15 kwietnia 1886 w Kamienicy Polskiej, zm. 2 września 1920 pod Modlinem) – podpułkownik żandarmerii Wojska Polskiego. Stanisław Krzaczyński urodził się 15 kwietnia 1886 w Kamienicy Polskiej, w ówczesnej guberni piotrkowskiej Królestwa Polskiego. Przed I wojną światową był członkiem oddziału konnego „Sokoła”. W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Był oficerem 2 pułku piechoty. Dowodził 15 kompanią oraz IV batalionem w zastępstwie Bolesława Roji. Uczestniczył w kampanii karpackiej i wszystkich walkach 2 pułku piechoty do lutego 1915. Awansował kolejno na: podporucznika (29 września 1914), porucznika (5 listopada 1914) i kapitana (15 maja 1915). 16 lutego 1915 został ciężko ranny prowadząc półbatalion Legionistów i kompanię Bośniaków do szturmu na Sołotwinę. Leczenie z odniesionych ran i rekonwalescencja trwała dziesięć miesięcy. 6 listopada 1916 pozostawał w stanie żywionych Personalnej Stacji Zbornej Legionów Polskich we Lwowie, jako niezdolny do służby na tyłach. W grudniu 1916 zastąpił porucznika Stefana Żerańskiego na stanowisku oficera placu w Krakowie. 2 maja 1917 został przeniesiony z 2 pułku piechoty do Sądu Polowego Komendy Legionów Polskich w Warszawie na stanowisko komendanta formującego się przy tym sądzie więzienia wojskowego. 11 czerwca 1917 został mianowany referentem w Oddziale „Polska Siła Zbrojna” Generalnego Gubernatorstwa w Warszawie. 15 sierpnia 1917 został zwolniony z Legionów Polskich bez prawa noszenia munduru.

2 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany majorem w piechocie. Od 15 czerwca 1919 do 25 kwietnia 1920 był szefem Szefostwa Żandarmerii Polowej w Naczelnym Dowództwie. 2 września 1920 o godz. 14.30, w czasie podróży inspekcyjnej, utonął w wezbranych nurtach Wisły pod Modlinem. 9 września 1920 w kościele garnizonowym przy ulicy Długiej w Warszawie obyło się nabożeństwo żałobne, w którym uczestniczył ojciec, brat i siostra zmarłego.
30 września 1920 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem
1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w żandarmerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Stanisław Krzaczyński był także prezesem Komisji Rewizyjnej Polskiego Związku Giełdowego.
W czwartek 26 maja 1932 w Warszawie redakcja „Nowin Codziennych” opublikowała artykuł zatytułowany Galeria „żywych trupów”. Jak „umarł” i „zmartwychwstał” płk Krzaczyński. We wspomnianym artykule przypomniano, że pułkownik Krzaczyński był osobą bardzo popularną w środowisku warszawskim, odegrał aktywną rolę w zamachu Sapiehy i Januszajtisa, wpadł do Wisły, gdy płynął łodzią motorową, a jego zwłok nie wydobyto. Następnie redakcja poinformowała, że „znajduje się w posiadaniu materiałów i niezbitych dowodów”, że pułkownik Krzaczyński żyje, mieszka w Szwajcarii i utrzymuje „kontakt korespondencyjny z kilku wtajemniczonymi osobami w Warszawie”.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/.../Stanis%C5%82aw_Krzaczy%C5%84ski