Osobliwość. MĄKOSZA Andrzej Jerzy .
MĄKOSZA Andrzej Jerzy (1919 – 2016), pseudonim Andrzej Walczak, żołnierz ZWZ/AK, muzyk Filharmonii Szczecińskiej.
Ur. 25 X 1919 w Częstochowie, był synem Edwarda, znanego muzyka, pedagoga, kompozytora, i Ireny z Nurczyńskich (1895 - 1968). W czerwcu 1939 uzyskał maturę w IV Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie, ukończył także kurs przysposobienia wojskowego II stopnia w 27 pp.; w sierpniu 1939 zgłosił się jako ochotnik do dywizyjnej 41. kompanii kolarzy por. Zygmunta Szewczyka patrolującej granicę polsko-niemiecką w rejonie Podłęża Szlacheckiego. W dniu wybuchu wojny uczestniczył w działaniach rozpoznawczych i opóźniających w rejonie Panek i Truskolas, 2 września w Wyczerpach w osłonie skrzydła III batalionu 27 pp., 3 - 4 września w rejonie Janowa. Został ranny, opiekę znalazł w młynie Wąsosz pod Koniecpolem. Po powrocie do Częstochowy podjął pracę jako kierowca w Straży Ogniowej Ochotniczej, w 1940 został zaprzysiężony w ZWZ przyjmując pseudonim Andrzej Walczak. 
Działalność konspiracyjną kontynuował jako słuchacz Centralnej Szkoły Pożarnictwa w Warszawie, uczęszczając jednocześnie na kursy tajnej podchorążówki. W obawie przed aresztowaniem w 1943 wrócił do Częstochowy i podjął pracę w fabryce papieru, brał udział w legalizacji dokumentów dla członków AK. Po zakończeniu wojny występował w orkiestrze założonej przez jego ojca, która stała się zalążkiem przyszłej orkiestry filharmonicznej. W 1947 odbył na Kucelinie kurs pilotażu po kierunkiem Tadeusza Więckowskiego (zob.), w tym samym roku wyjechał do Wrocławia, gdzie pracował w prywatnej firmie transportowej. Po powrocie do Częstochowy był wiolonczelistą orkiestry symfonicznej,w roku 1960 został przyjęty do orkiestry Państwowej Filharmonii Szczecińskiej im. Mieczysława Karłowicza, w której występował do czasu przejścia na emeryturę w 1994. Współpracował z Zespołem Lotnictwa Sanitarnego w Szczecinie jako członek załogi, udzielał się także jako ratownik GOPR-u. Po przejściu na emeryturę mieszkał w Częstochowie, uczestniczył w działalności Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół IV LO im. H.Sienkiewicza, należał do Aeroklubu Częstochowskiego, od 2010 był członkiem Częstochowskiego Klubu Seniorów Lotnictwa, od 2014 członkiem honorowym Stowarzyszenia Historycznego „Reduta”. Jego pasją było kolekcjonowanie modeli samolotów z okresu II wojny światowej, swój zbiór przekazał, podobnie jak pamiątki po ojcu, Muzeum Częstochowskiemu. Zm. 19 XI 2016 w Częstochowie, został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Kule (kwatera 1, rząd AZ, nr grobu 6).
Działalność konspiracyjną kontynuował jako słuchacz Centralnej Szkoły Pożarnictwa w Warszawie, uczęszczając jednocześnie na kursy tajnej podchorążówki. W obawie przed aresztowaniem w 1943 wrócił do Częstochowy i podjął pracę w fabryce papieru, brał udział w legalizacji dokumentów dla członków AK. Po zakończeniu wojny występował w orkiestrze założonej przez jego ojca, która stała się zalążkiem przyszłej orkiestry filharmonicznej. W 1947 odbył na Kucelinie kurs pilotażu po kierunkiem Tadeusza Więckowskiego (zob.), w tym samym roku wyjechał do Wrocławia, gdzie pracował w prywatnej firmie transportowej. Po powrocie do Częstochowy był wiolonczelistą orkiestry symfonicznej,w roku 1960 został przyjęty do orkiestry Państwowej Filharmonii Szczecińskiej im. Mieczysława Karłowicza, w której występował do czasu przejścia na emeryturę w 1994. Współpracował z Zespołem Lotnictwa Sanitarnego w Szczecinie jako członek załogi, udzielał się także jako ratownik GOPR-u. Po przejściu na emeryturę mieszkał w Częstochowie, uczestniczył w działalności Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół IV LO im. H.Sienkiewicza, należał do Aeroklubu Częstochowskiego, od 2010 był członkiem Częstochowskiego Klubu Seniorów Lotnictwa, od 2014 członkiem honorowym Stowarzyszenia Historycznego „Reduta”. Jego pasją było kolekcjonowanie modeli samolotów z okresu II wojny światowej, swój zbiór przekazał, podobnie jak pamiątki po ojcu, Muzeum Częstochowskiemu. Zm. 19 XI 2016 w Częstochowie, został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Kule (kwatera 1, rząd AZ, nr grobu 6).
Odznaczony m.in. Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem AK. Za zasługi wojenne został awansowany do stopnia porucznika.
Dwukrotnie żonaty: z Klarą Parol i Aliną Głowacką (1932 -1914) dziennikarka radiową. Andrzej Mąkosza dobrze znał Kamienicę Polską, często wspominał jej mieszkańców i niezwykłą aurę tkackiej kolonii; w dzieciństwie przyjeżdżał z rodzicami na letnisko w Podlesiu - Romanowie (mieszkali u pp. Szczerbów), przyjeżdżał także wraz uczniami Gimnazjum im. H. Sienkiewicza do szkolnego osiedla na wzgórzu romanowskim. Ostatni raz odwiedził Kamienicę w czasie przygotowywania wywiadu dla „Korzeni”.
Opracował Andrzej Kuśnierczyk (Biuletyn „Korzenie”).
Bibliografia: W.Malko 70 lat orkiestry symfonicznej w Częstochowie,s. 36, 97, Sienkiewiczacy, t.2, s.237; T.Piersiak Mąkosza młodszy skończył 95 lat, „Gazeta Wyborcza” 2013 (28 X); E.Pisarczyk, Andrzej Mąkosza, „Niedziela” 2016 nr 36; „Drzewo rodzinne”, opr. Joanna i Marek Zielińscy; USC Cz akt zgonu nr 2464/011/00/A2/2016/705149.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz