Przytułek Położniczy i Szkoła Akuszerek (Częstochowa), przytułek został utworzony w 1899 z inicjatywy lekarza miejskiego, ginekologa, Gracjana Pisarzewskiego; funkcjonował dzięki corocznej dotacji uzyskiwanej od władz miejskich. Po Warszawie była to druga tego typu instytucja na obszarze Królestwa Polskiego. Przytułek podlegał Powiatowej Radzie Dobroczynności Publicznej, był finansowany z kasy Magistratu miasta Częstochowy; roczna dotacja wynosiła 1500 rubli, później podniesiono ją do 1800 rb, a w 1914 do 2400 rb. Kontrolę nad przytułkiem sprawowała Powiatowa Rada Dobroczynności Publicznej. Placówka umieszczona została przy ul. Teatralnej (Kościuszki), miała służyć przede wszystkim kobietom niezamożnym.
Ok. 1901 przytułek został przeniesiony do wynajętego budynku przy ul. Jasnogórskiej 24 (obecnie nr 28). Znajdowały się tu pokoje przystosowane na potrzeby Przytułku i lecznicy ginekologicznej (dla rodzących kobiet oraz z dolegliwościami ginekologicznymi): sala operacyjna i ambulatorium, gdzie przyjmowane były kobiety potrzebujące doraźnej pomocy lekarskiej; placówka dysponowała sześcioma łóżkami. W przytułku pracowali lekarze i lekarka: → Gracjan Pisarzewski, który zarządzał nim od ok. 1901, → Józef Pietrasiewicz, pełniący zarazem funkcję zastępcy dyrektora placówki, → Zofia Garlicka, która pracowała tam do końca 1906 i → Stanisław Nowak, który od 1902 był w przytułku lekarzem stałym. Placówka pełniła też działalność edukacyjną. W 1906 została uruchomiona przy nim szkoła akuszerek II stopnia; ich szkolenie odbywało się na półrocznych kursach i miało charakter przede wszystkim praktyczny. Kurs w szkole akuszerek kończył się egzaminem w Instytucie Położnictwa Uniwersytetu Warszawskiego (po jego zdaniu kobiety otrzymały dyplom). Szkoła akuszerek utrzymywała się z opłat od uczennic. Obok Przytułku Położniczego i szkoły akuszerek w budynku funkcjonował prywatny zakład ginekologiczny lekarzy: Pisarzewskiego, Pietrasiewicza i Nowaka. Po śmierci Pisarzewskiego w 1907, kierownictwo Przytułku objął Pietrasiewicz. Nadal funkcjonowała lecznica chorób kobiecych z oddziałem położniczym. Po wybuchu wojny w 1914, Pietrasiewicz został powołany jako lekarz do wojska rosyjskiego i opuścił Częstochowę. We wrześniu tr. lekarzem przytułku ustanowiono doktora Lucjana Kędzierskiego, zatrudnione były jeszcze akuszerka i jej pomocnica. Bezpłatnie pomagano kobietom ubogim, opłaty pobierano natomiast od niewiast zamożniejszych oraz tych, które zamieszkiwały poza Częstochową. Przytułek Położniczy działał przynajmniej do 1918.
Materiały w zbiorach Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy Muzeum Częstochowskiego.
Autor: Juliusz Sętowski
Źródło: https://encyklopedia.czestochowa.pl/hasla/przytulek-polozniczy-i-szkola-akuszerek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz