BARAKI MIĘDZYNARODOWEJ BIEDY Autor: Juliusz Sętowski
W 1906 roku, między ulicami Stradomską (obecnie 1 Maja) i św. Władysława (J. Hoene-Wrońskiego) dla robotników budujących Kolej Herby-Kielce wzniesiono drewniane baraki. W pierwszej połowie 1915 r., kiedy trwała wojna światowa, dobudowano jeszcze kilka obiektów drewnianych i jeden murowany; służyły za tymczasowe miejsce kwaterunku żołnierzy niemieckich, przybywających do Królestwa Polskiego na front oraz rannych i rekonwalescentów przewożonych do Cesarstwa Niemieckiego. Od listopada 1918 roku, po zakończeniu wojny, gromadzono w nich byłych rosyjskich jeńców wojennych, którzy zwolnieni z obozów niemieckich zajmowali się żebraniną na ulicach Częstochowy; odsyłano ich następnie do Rosji. W końcu tego roku przygotowano 300 łóżek i kuchnię dla Polaków powracających z niewoli oraz robotników wracających z Niemiec.
W latach 1919–21 w barakach kwaterowano uchodźców z Górnego Śląska – ludność cywilną i uczestników powstań, a od 1921 r. zdemobilizowanych żołnierzy białoruskich i ukraińskich, którzy przy boku Polaków walczyli przeciw bolszewikom. Lokowano również polskie rodziny powracające ze Wschodu. Na początku 1922 r. przeniesiono tu (do czterech izb) szkołę powszechną z Ostatniego Grosza. W 1924 roku część baraków została wyburzona przez Magistrat miasta Częstochowy na terenie należącym do Towarzystwa Salezjańskiego. W 1926 r. utworzono w barkach szpital dla chorych na jaglicę, swoją siedzibę miał tam Urząd Emigracyjny. Baraki zasiedlali najbiedniejsi mieszkańcy Częstochowy. W latach 1941–45 ss. służebniczki prowadziły tu kuchnię i wydawały 600 obiadów dziennie. W końcu 1942 r. w barakach mieszkały 492 rodziny. Wówczas decyzją burmistrza Stanisława Rybickiego i przy aprobacie Niemców rozpoczęto (ze względów sanitarnych) wyburzanie drewnianych budynków; mieszkańców umieszczano w domach na terenie dawnego getta. Latem 1943 r. Niemcy wstrzymali rozbiórkę. W styczniu 1944 r. pozostało tam 118 rodzin. Od 1946 roku Zarząd Miejski prowadził akcję przesiedlania ludzi do domków przy ul. Srebrnej, część mieszkańców wyjechała na tzw. ziemie zachodnie. W 1956 roku pozostałych mieszkańców przeniesiono w aleję Pokoju. Baraki, które w Częstochowie zwano „Pekinem”, zostały spalone. Źródło: Jasne, że Częstochowa, 2015, nr 45
Foto: https://www.youtube.com/watch?v=yksjlQlq6t4 2min.55s
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz