O rudach żelaznych na ziemiach b. Królestwa Kongresowego. Odczyt wygłoszony przez inż. górn. Stanisława Kontkiewicza (syna) w dniu 13 kwietnia na zebraniu Koła w Dąbrowie Górniczej (frag.)
Część4. Obszar Częstochowski. 
Częstochowski obszar rudonośny ciągnie się pasem w kierunku z północno-zachodu na południo-wschód wzdłuż południowo-zachodniego stoku jurajskiego pasma Krakowsko-Wieluńskiego, począwszy od. Wielunia, aż do okolic na południe od Zawiercia. Długość tego obszaru wynosi około 115 klm., szerokość jego jest największa na północy, gdzie dochodzi do 15 klm., ku południowi zmniejsza się, w okolicach Żarek wynosi tylko około 3 klm., a na południe od Zawiercia zaledwie kilkaset metrów. Cały ten obszar zajmuje przestrzeń około 842 klm2. Rudy żelazne Częstochowskie należą do piętra środkowej jury. Zalegają one w ciemnych, plastycznych iłach, mających słaby upad na północny-wschód i eksploatowane są obecnie do głębokości 40 mtr. Główną rudą jest tu syderyt ilasty, który występuje bądź to w postaci cienkich pokładów, których grubość waha się od 10 do 30 ctm., bądź też w postaci sferosyderytów, które tworzą warstwy nieregularne, ulegające częstym wyklinieniom. Ruda pokładowa leży w najniższej części iłów; liczba pokładów wynosi jeden do trzech, leżą one blisko siebie i mogą być wspólnie wyjmowane. Sferosyderyty tworzą kilka, a w niektórych miejscach nawet kilkanaście warstw. Sferosyderyty leżące płytko wybrano zostały już dawniej, prowadzi się ich odbudowa obecnie w średnich poziomach, gdyż głębiej odbudowa kosztuje za drogo. Eksploatowana obecnie ruda pokładowa zawiera od 28 do 32% żelaza, a w niektórych miejscach zawartość metalu dochodzi do 32%- Wszystkie te rudy zawierają do 1% manganu.
Źródło: CZASOPISMO GÓRNICZO-HUTNICZE Zeszyt VI. Warszawa — Kraków, Czerwiec 1919. Rok IV.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz