Szukając rodzinnych koligacji Błeszyńskich odnotowałem Antoniego Szotarskiego , męża Józefy Błeszyńskiej, brali ślub w Mierzwinie w roku 1821. W opublikowanych przez Andrzeja Tadeusza Tyszkę Nekrologach „Kuriera Warszawskiego” odnalazłem informację o Julii z Zawadzkich Szotarskiej, która zmarła w 1852 r. w czasie powrotu z Warszawy do Kalisza. W Polskim Słowniku Biograficznym znajduje sięJulian Szotarski (1812– 1838) modo zmarły lekarz i literat, uczestnik powstania listopadowego, pochowany na cmentarzu Montparnasse w Paryżu. Odczułem w tym momencie ogrom mojego genealogicznego zaniedbania. W sąsiedztwie grobu moich dziadków na cmentarzu w Kamienicy Polskiej znajduje się bowiem spękana płyta nagrobna Emilii (?) z Szotarskich Fazanowej. Nigdy nie zapytałem rodziców, kim była pochowana tam osoba. Na nazwisko Szotarskich nie natknąłem się podczas wieloletnich kwerend dokumentów Kamienicy Polskiej. Trzeba jakiegoś szczęśliwego trafu, by wyjaśnić zagadkę.
Nazwisko‘Szotarski’ nie należy do zbyt popularnych. W Słowniku nazwisk współcześnie używanych w Polsce (wydanie z 1994 r.) nazwisko takie nosiło jedynie 17 osób. Rozejrzawszy się po zasobach polskich archiwów (dzięki nieocenionej wyszukiwarce internetowej „szukaj w archiwach”) odnalazłem rodzinę Szotarskich z XIX w. w Stręgoborzycach w parafii Wawrzeńczyce k.Proszowic w pow. miechowskim oraz w Łapszowie (dawniej: Ławszów) w gminie Koszyce, także w powiecie miechowskim.
W Spisie ludności województwa krakowskiego z 1790 r. figuruje Ignacy Szotarski, ur. w roku 1736, który był ekonomem w Wygiełzowie (dzisiejszy Lipowiec) w parafii Babice. W 1838 r. w dokumentach Sądu Pokoju odnotowano akta opieki nad nieletnimi dziećmi Szotarskich. Z kolei Joannę, Józefę, Teklę i Jana Szotarskich notują w XIX w. rejestry ludności Kutna. Tekla Szotarska (ur. w 1804 r.) figuruje w aktach rejenta Wincentego Olszowskiego (w księdze transakcji wieczystych i aktów dobrej woli) z roku 1824 (akta znajdują się w Archiwum Państwowym w Płocku– oddział w Kutnie). Chodzi prawdopodobnie o wspomnianą wyżej Teklę.
W książce Marii Szypowskiej Konopnicka jakiej nie znamy znalazłem informację, że jedną z trzech pensji dla panien w Kaliszu prowadziła Józefa Szotarska.A niejaki Gustaw Szotarski był w latach 20. XX w. inżynierem drogowym w Iłży.
Ciekawy trop poszukiwań kryje się w biogramie Juliana Szotarskiego. Urodził się w Strzyżowicach k. Będzina, był synem dzierżawcy pochodzenia szlacheckiego. Uczył się w szkole wojewódzkiej Kaliszu, po usunięciu ze szkoły zaopiekował się nim znany literat Kazimierz Brodziński umożliwił mu studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie powstania listopadowego był adiutantem Gwardii Honorowej Akademickiej a następnie zgłosił się do 10 pułku piechoty liniowej. Po wyleczeniu ranyodniesionej w bitwie pod Ostrołęką ponownie zaciągnął się do służby jako młodszy lekarz; pod koniec powstania służył w Korpusie Rybińskiego pod komendą majora Suchodolskiego. Po kapitulacji studiował medycynę w Heidelbergu i Darmstacie, Na rozkaz władz zmuszony był w 1836r. opuścić Niemcy. W Paryżu, pod wpływem Adama Mickiewicza, poświęcił się literaturze. Zapowiadał się na znakomitego krytyka literackiego. Zmarł na gruźlicę w wieku zaledwie 26 lat. Publikował w„Roczniku Emigracji Polskiej”, Młodej Polsce” i„Wiadomościach Historycznych”.
Kolejny ciekawy ślad genealogiczny odnaleźć można w biografii i bibliografii Kazimierza Brodzińskiego ( 1791-1835), poety romantycznych przełomów,
Jak odnaleźć przodków Szotarskiej pochowanej w Kamienicy Polskiej? Oto jest wyzwanie.
ab
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz