KSIĘGA LUDNOŚCI STAŁEJ KAMIENICY POLSKIEJ Z LAT 1886 – 1932

 KSIĘGA LUDNOŚCI STAŁEJ KAMIENICY POLSKIEJ Z LAT 1886 – 1932

Bezcenne źródło dla poznania genealogii rodzin, a tym samym niezwykłej historii Kamienicy Polskiej. Dane z księgi wciąż czekają w kolejce na opublikowanie na łamach Korzeni. Przypomnieć trzeba, że to ponad 2 tysiące stron. Dzięki mozolnie przepisanym w ciągu kilku lat stronom księgi (w Archiwum Państwowym w Częstochowie) można teraz udzielać odpowiedzi na pytania osób poszukujących swych kamienickich korzeni. Młodzi genealodzy dziwią się, że nie istnieją wersje elektroniczne takich dokumentów. Po otrzymaniu skanu (lub zdjęcia) strony wymienionej księgi dziwią się: „przecież to napisane rosyjsku!”. No cóż, na ziemiach polskich pod zaborem rosyjskim językiem urzędowym był język zaborcy. (Nawet polityka historyczna jest bezradna wobec faktów historycznych). Od bieżącego numeru zaczynamy prezentować – z konieczności tylko wybrane – zapisy księgi. Procedury meldunkowe stosowane w administracji z przełomu XIX i XX w. pozwalają poznać kierunki migracji osób wywodzących się z Kamienicy Polskiej. Wprost niezwykła jest lista nazw geograficznych odnotowanych w aktach gminy. Oto przykład „pierwszy z brzegu”. W domu pod nr 100, należącym do tkackiej rodziny Madrów (Fabiana i Anny z domu Zajdel), zameldowany był Franciszek Kot, syn Józefa iJózefy z Dudków, urodzony w 1831 r. w Lubszy na Górnym Śląsku (wówczas: Prusy).

Początek listy właścicieli domów i gruntu w Kamienicy Polskiej z 1917/1918 roku . Lista będzie drukowana w "Korzeniach" (od numeru grudniowego 4/2016) .Udostępnił p.Andrzej Kuśnierczyk

Franciszek był tkaczem, ożenił się z Franciszką z Walentków (córką Wojciecha i Apolonii z Bednarczyków) urodzoną w roku 1836 w Rudniku Wielkim (zmarła w Zawierciu w roku 1912 ). W tym samym domu zameldowani byli: Wincenty Kot (syn Franciszka i Franciszki), stolarz, urodzony w Rudniku Wielkim w 1861 r. (zmarł w 1927 r.) oraz jego brat Karol. Wincenty wziął za żonę Rozalię Panwicz, urodzoną w Wierbce k. Pilicy w 1868 r. (zmarła na Stradomiu w Częstochowie w 1916 r.), ich wszystkie dzieci rodziły się w Częstochowie. Żoną jego brata Karola była Florentyna Grabowska, urodzona w 1861 r. w Łysakowie w gminie Secemin. Pod nr 100 zameldowana była także Franciszka Luiza Konecka, z domu Frantz, wdowa po Emanuelu Koneckim, wyznania ewangelickiego. Jej dzieci rodziły się w guberni mohylewskiej – w mieście Orsza. Ostatnim zameldowanym był Antoni Kostrzewski, tkacz z Bałut (dziś: dzielnica Łodzi), urodzony w 1859 r. w Widawie (pow. rawski), który ożenił się w Kamienicy Polskiej z Barbarą Krejczy, córką Józefa i Marianny z Nowotnych. Ich synowie Leon i Stefan rodzili się w Łodzi. Pomyślmy: to tylko wpisy dotyczące jednego domu w Kamienicy Polskiej (na dwóch stronach księgi: 840 i 845) a ile nazw geograficznych. Pod nr 99. mieszkał Wincenty Herman (1844 – 1909), tkacz, syn Wincentego i Marianny zAnzorgów, ożeniony z pochodzącą z Jastrzębia (wówczas w gminie Choroń) Julianną Wojtak – z pierwszego małżeństwa Pilarską. Syn Wincentego i Teresy z Hartmanów Ferdynand urodził się 7 X 1884. Czy to nie przypadkiem przyszły mieszkaniec Ostatniego Grosza, w domu którego zatrzymała się Władysława Michałowska, autorka wspomnień przedrukowanych w jednym z numerów Korzeni? To prawdopodobne. Ale wymaga sprawdzenia. Ot, i cała genealogia. Wciąż trzeba szukać i potwierdzać dane. Zajęcie dla pasjonatów cierpiących na bezsenność. Autor: Andrzej Kuśnierczyk. Źródło: Kwartalnik ,,Korzenie” nr109 , R XXIX , 2/2019r