Wachmistrz Opałko.
Pośród zdjęć należących niegdyś do Michaliny Kuśnierczyk znajdowała się fotografia żołnierza na koniu. Na odwrocie widniała dedykacja: Kochanej Matuśce od wdzięcznego Michała Opałko wachmistrza, Częstochowa 3 IV 1919".
Wachmistrz Opałko z siostrami. Zdjęcie podarowane p .Michalinie Kuśnierczyk. Udostępnił p.Andrzej Kuśnierczyk
Rewers .Wachmistrz Opałko z siostrami. Zdjęcie podarowane p .Michalinie Kuśnierczyk. Udostępnił p.Andrzej Kuśnierczyk
Nie potrafiliśmy przez wiele lat ziden-tyfikować owego ułana. W rozwiązaniu zagadki pomógł p. Bator z Częstochowy, który znał rodzinę Opałków. Okazało się, że uwieczniony na fotografii to Marian Opałko (1909-1922). Był synem Wacława Opałki (1875-1960), który przybył do Częstochowy w poszukiwaniu pracy i znalazł ją w fabryce popularnie zwanej „Peltzery". Tu poznał częstochowiankę Stanisławę Grzybowską. W małżeństwie poza Marianem, mieli syna Włodzimierza (żonaty z Heleną Żak) oraz dwie córki, Euzebię (zamężną za Janem Długoszem z Częstochowy) oraz Jadwigę (po mężu Kula). Wiemy już dlaczego zdjęcie znalazło się w albumie Michaliny. Marian vel Michał Opałko został oddelegowany do Kamienicy Polskiej w celu utworzenia tam punktu werbunkowego do odradzającego się Wojska Polskiego.
Był komendantem Posterunku Werbunkowego Komendy Uzupełnień Obrony Lwowa. Ze swego zadania wywiązał się doskonale, skoro gmina Kamienica Polska dała najwięcej w skali powiatu żołnierzy do armii ochotniczej, prawie sześćdziesięciu. Kto wie, czy pomiędzy przystojnym wachmistrzem a osiemnastoletnią wówczas córką Franciszka Kuśnierczyka nie nawiązała się nić sympatii. Opałko brał udział w wyprawie kijowskiej, gdzie został poważnie ranny.
Zmarł w wieku 23 lat w Tomaszowie Mazowieckim u mieszkających wówczas w tym mieście rodziców. Owdowiała Stanisława Opałko wróciła do Częstochowy i do swej śmierci w 1964 r. mieszkała u córki Jadwigi. Zdjęcie „ułana na koniu" (...) zostało wykonane, jak twierdzi pan Bator, przed domem Opałków przy ul. Ogrodowej 65 w Częstochowie, naprzeciw „zapałczarni". Źródło: Kwartalnik ,,Korzenie” nr64, R XVIII , 1/2008r
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz