BOGUSŁAWSCY - ŚCIBOR herbu Ostoja. Opracował p. Rafał Bogusławski

 BOGUSŁAWSCY - ŚCIBOR herbu Ostoja. Opracował p. Rafał Bogusławski

Rodzeństwo Bogusławskich 0k. 1911 r

Syn Marcina i Marianny z Rossowskich - Andrzej Bogusławski swoje życie i karierę związał z miastem Sieradzem. Kształcił się prawdopodobnie u oo. Dominikanów w Sieradzu. W roku 1705 był regentem grodzkim sieradzkim. Sprawowanie tego urzędu rozpoczął zapewne po śmierci regenta Marcina Idzikowskiego, który zginął w czasie najazdu na Sieradz wojsk szwedzkich w maju 1704 r. Był to czas wojny zwanej „północną". W dniu 1 stycznia 1705 r. doszło w Sieradzu do zdarzenia, w którym Andrzej Bogusławski odegrał pewną rolę. Otóż, tego dnia do Sieradza przyjechał oddział szwedzki, który zwyczajowo został przywitany przy bramie Krakowskiej przez mieszczan. Następnie Szwedzi udali się do kościoła farnego i zażądali wydania ksiąg taryfowych podatku podymnego woj. sieradzkiego. W tym celu wezwano Andrzeja Bogusławskiego będącego wówczas w kościele u oo. Dominikanów (na mszy noworocznej?). Bogusławski jako regent grodzki miał klucze do piwnic kościoła, gdzie składowane były akta i księgi sieradzkie. Przybył na wezwanie w obecności vice regenta Kazimierza Łabęckiego i wydał Szwedom żądane księgi. Szwedzi zabrali je i w towarzystwie Ła-bęckiego udali się do swych dowódców stacjonujących w Wólce Dzierlińskiej i w Charłupi Małej. Łabęcki pojechał razem z nimi, by mieć pieczę nad wydanymi księgami a Bogusławski został jako odpowiedzialny za całe archiwum. Żołnierze szwedzcy wówczas strasznie złupili miasto i okoliczne majątki. Akta i księgi sieradzkie ocalały i są obecnie przechowywane w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie.

Julia Nepomucena Bogusławska, ur. 13.05.1832, córka Wojciecha i Michaliny Przeuskiej

Kilka lat po tym zdarzeniu, w październiku 1712 r. Andrzej Bogusławski ożenił się z Katarzyną Gorzyńską vel Gorzeńską h. Nałęcz, córką Mikołaja i Teresy z Linowskich h. Pomian. Ojciec Katarzyny (syn Zygmunta Gorzyńskiego i Krystyny Przy-borowskiej) należał do zamożnej szlachty wielkopolskiej. Posiadał wsie Sulisławice i Gaj koło Kalisza, które kupił od Jana Linowskiego w 1700 r. Matka Katarzyny -Teresa była córką Stanisława Lwowskiego, sędziego kapturowego kaliskiego i Urszuli z Lipskich herbu Grabie, której bratankiem był kardynał Jan Aleksander Lipski. Katarzyna Gorzyńską miała dwóch braci - Franciszka i Ignacego oraz siostrę Elżbietę. Andrzej Bogusławski, w wyniku kontraktu małżeńskiego zapisał swej żonie w Kaliszu 4 tys. zł. poi. Wkrótce przyszły na świat ich dzieci - synowie: Franciszek, Ignacy i Jakub oraz córki: Barbara i Elżbieta. We wrześniu 1718 roku Andrzej Bogusławski został powołany przez podkomorzego Jana Józefa Mączyńskiego h. Świnka na urząd komornika granicznego sieradzkiego. Pięć lat później Bogusławski ostatecznie wykupił od Michała Malskiego za 20 tys. zł. poi. dobra Włocin, części wsi Grzymaczew i folwark Jaruszkowski wraz z dworem w Włocinie, budynkami dworskimi, młynem i młynarzem Chudoba nazwanym, karczmami i poddanymi w dobrach Włocinie, Grzymaczewie i Pustkowiu zostającymi i ich sprzężajami, robocizną, daninami, czynsza sprzedał swój majątek, bo nie był w stanie spłacić wierzycieli. Teraz ten obowiązek spadł na Andrzeja Bogusławskiego, który musiał wypłacić w pierwszej kolejności 11 300 zł. poi. Andrzejowi Miniszewskiemu a następnie pozostałym wierzycielom m.in. Teofili z Olszewskich, matce Władysława Biernackiego, cześnika wschowskiego i kasztelana rospierskiego. Majątek Włocin położony był na południe od Błaszek. Graniczył od zachodu z wsią Grzymaczew, od północy z wsią Stok a od wschodu z Wojkowem, gdzie znajdował się kościół parafialny. Na południu rozciągały się lasy, w których ukryta była osada młyńska.

Waleria i Leon Bogusławscy

Własność ziemska na tym obszarze przeplatała się. Dobra Wojków były w rękach kościoła, większość Włocina, w tym Chudoba i Jaruszki oraz części Grzymaczewa, były Bogusławskich, część Włocina i prawie cały Grzymaczew należały do Borzysławskich h. Szreniawa, a wieś Stok wraz z częścią Grzymaczewa były w posiadaniu Józefa Wężyka h. Wąż. Ten stan rzeczy był przyczyną licznych waśni sąsiedzkich, których punkt kulminacyjny przypadł na rok 1728. W styczniu tego roku, z bliżej nieokreślonych powodów, Andrzej Bogusławski odniósł rany z ręki sługi Wężyka -Andrzeja Domańskiego. Trzy miesiące później, 22 kwietnia, zbrojny zajazd na dwór Bogusławskich zorganizowali sąsiedzi z Grzymaczewa - Borzysławscy. Napaści dokonali w towarzystwie Franciszka i Andrzeja Kobierzyckich, Franciszka Brzostowskiego i niejakiego Dziubałtowskiego. W wyniku tego napadu doszło do znieważenia i pobicia Katarzyny Bogusławskiej, żony Andrzeja. Rewanż nastąpił niebawem. Tym razem Katarzyna Bogusławska najechała (pod nieobecność męża) na dwór Borzysławskich z pomocą Józefa Wężyka oraz jego „klienteli". Skutkiem tego najazdu była śmierć z ręki Wężyka - Franciszka Borzysławskiego i Mikołaja Markowicza. W roku 1729 owe waśnie i zajazdy znalazły swój finał w Trybunale Koronnym Piotrkowskim, który nałożył kary na wszystkie strony konfliktu. Katarzyna Bogusławska dostała wyrok odsiedzenia kary w wieży. Nie miała jednak zamiaru poddać się temu wyrokowi. Jakby nie dość było tragedii, na przełomie czerwca i lipca 1729 r. zmarł Andrzej Bogusławski. Katarzyna długo nie opłakiwała śmierci męża, bo już we wrześniu tego roku była żoną Józefa Wężyka. Ze związku Katarzyny z Wężykiem zrodził się syn Władysław ożeniony w roku 1773 z Franciszką Witkowską.

Wojciech Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1794 w Kostrzewicach, zm.1890)

O dzieciach Katarzyny i Andrzeja Bogusławskich wiem niewiele. Najstarszy syn Katarzyny i Andrzeja Bogusławskich -Franciszek, doszedłszy pełnoletności przejął majątek ojcowski. Był chorążym wojsk koronnych. W związki małżeńskie wchodził dwukrotnie. Wpierw - ok. roku 1750, z panią Anną z Jankowskich-Poniatowską, córką Jan i Barbara z Cywińskich, po-sesorów majątku Krzywosędów. Ponownie z Anną z Pruszkowskich h. Odrowąż, córką Jakuba i Marianny z Wolickich. Bogusławski z pierwszego związku miał dwóch synów - Ludwika i Maksymiliana (ojca Pacyfika Bogusławskiego - dzierżawcy folwarku w Kamienicy Polskiej), a z drugiego córkę Teklę, przyszłą żonę Michała Mokrskiego, szambelana królewskiego. Franciszek Bogusławski odziedziczył nie tylko majątek ojcowski, ale również sąsiadów Borzysławskich, z którymi prowadził spory jeszcze w roku 1791. Wtedy to miała miejsce sprawa pomiędzy Franciszkiem Bogusławskim i jego synem Ludwikiem przeciwko Mariannie z Kosickich Borzy-sławskiej oraz jej dzieciom: Janowi, Alojzemu, Eleonorze, Juliannie, Elżbiecie i Zofii Borzysławskimi a także przeciwko Ludwice z Borzysławskich, wdowie po Hermenegildzie Chrzanowskim, o zwrot rzeczy i zwierząt zagrabionych poddanym Bogusławskich. Franciszek Bogusławski żył jeszcze w roku 1792, kiedy jego syn Maksymilian zawierał kompromis z Kiedrowskimi co do działu majątku po zmarłym Antonim Kiedrowskim. Młodszy brat Franciszka Bogusławskiego - Ignacy został księdzem. W roku 1740 pełnił funkcjs pełnomocnika swoich braci i sióstr. Tego roku kwitował Antoniego My-cielskiego kasztelana sieradzkiego (syna Aleksandra wojewody sieradzkiego) ze skryptu danego ojcu w 1701 r. Był wzmiankowany w aktach metrykalnych parafii w Błaszkach w 1781 r. jako kanonik kolegiaty sieradzkiej.

Klara Franciszka Michalina Przeuska, ur. w 1799 r., herbu Sulima, córka Franciszka i Ludwiki Starzeńskiej, żona Wojciecha Bogusławskiego.

Najmłodszym bratem Franciszka Bogusławskiego był Jakub, który ok. 1765r. ożenił się z Marianną z Chodakowskich h. Dołęga. Marianna miała dwóch braci - Maksymiliana, pułkownika wojsk koronnych i Piotra, komornika ziemskiego wieluńskiego oraz miecznika i podstarostę ostrzeszow-skiego. Obaj bracia, w różnych okresach, byli dziedzicami dóbr Kościelec, 'Wilkowiecko i Świerczyńsko. Ze związku Jakuba Bogusławskiego z Marianną Chodakow-ską zrodziło się czworo dzieci - córka Anna (czasem Marianna) 1 v. Zaleska, 2 v. Koź-mińska i synowie: Ignacy, Walenty i Antoni Onufry. Z nich Ignacy ożenił się z wdową po Wojciechu Gorzyńskim - Wiktorią z Morawskich h. Korab, córką Władysława (dziedzica Modły) i Joanny z Łempickich. Wiktoria miała brata Michała, który z żony Teresy Podczaskiej miał synów, znanych w historii Polski Teodora i Teofila Morawskich - członków Rządu Narodowego w czasie powstania listopadowego. Ignacy Bogusławski dysponując pewnymi kapitałami brał w dzierżawę różne majątki, m. in. Sokołów, Stok, Nową Wieś i Zawady.

Syn Wojciecha Bogusławskiego i Michaliny Przeuskiej (Wladyslaw Boguslawski ok. 1890)

Drugi brat Ignacego Bogusławskiego -Walenty zmarł bezpotomnie w wieku 53 lat, 20 sierpnia 1822 r. w Zawadach. Cały majątek pozostawił żonie Wiktorii. Jego brat Antoni Onufry, ożenił się ok. 1800 r. z Salomeąz Bobowskich, córką Franciszka i Marianny Bielskiej. Salomea urodziła siew 1776r. Miała starszego brata Ignacego Bobowskiego, uczestnika konfederacji barskiej. Antoni Bogusławski wraz z żonąSalomeą w latach 1805-1807 przebywali w Żelisławfu, w majątku Błeszyńskich a następnie od 1808 r. mieszkali w rodzinnym Włocinie. U schyłku lat 20. XIX wieku mieli w posesji majątek Bronowice nieopodal Brzezin (obwód rawski), w sąsiedztwie wsi Stawki, których posesorem był brat Walenty. Antoni i Salomea mieli liczne potomstwo - córkę Petronellę (późniejszą żonę Walentego Otockiego, dziedzica Korczewa) oraz synów: Jana, Anzelma, Ignacego Napoleona (księdza proboszcza parafii w Mierzy-nie w latach 1835-1882) i Antoniego Jana, który w latach 1850-59 był dzierżawcą i współwłaścicielem Korczewa, a potem właścicielem osad rolnych w Janowie, Tosinie i Janówku koło Żelowa. Antoni Onufry Bogusławski zmarł ok. 1830 r. Po śmierci męża Salomea wraz z dziećmi mieszkała w Łasku. Zmarła 25 grudnia 1855 r., u swego syna księdza Ignacego w Mierzynie, gdzie spoczęła w grobie rodzinnym. Ostatnim z synów Jakuba Bogusławskiego i Marianny Chodakowskiej był Walenty. Przez całe życie tułał się po różnych dzierżawach. Nie wiem kiedy zmarł i czy pozostawił po sobie potomstwo.

Na tym bym kończę ten bardzo pobieżny opis dziejów rodziny Bogusławskich, choć ta historia trwa nadal. Dziś żyje w Polsce wielu potomków wyżej opisanych Bogusławskich, do których mam zaszczyt się zaliczyć.
Opracował p. Rafał Bogusławski (Bielsko-Biała) Źródło: Kwartalnik ,,Korzenie” nr53 , R XV , 2/2005r http://www.boguslawscy.pl/pl/ https://barbarafamily.eu/wbaker/pages/fotografiefotos/rodzina-boguslawskichfamilie-boguslawski.php?p=1