Z inicjatywy kilku mieszkańców Osin w 1922 roku powołana została pierwsza organi-zacja społeczna, zwana Ochotniczą Strażą Pożarną. Założycielami jej byli następujący druhowie:
1. Władysław Jadowski; 2. Franciszek Czerny; 3. Jan Krzyczmonik; 4. Władysław Opiłka; 5. Antoni Wróbel; 6. Jacenty Dróżdż; 7. Władysław Michalczyk; 8. Kazimierz Knapik; 9. Jan Czerny; 10. Leon Chwist.
Powołano pierwszy Zarząd, którego Prezesem został Franciszek Czerny, Naczelnikiem — Jan Czerny, a Zastępcą — Leon Chwist. Organizacja ta nie posiadała żadnego zaplecza, sprzętu pożarniczego i funduszy. Nie posiadając również remizy, jedynym jej dochodem były urządzane zabawy na świeżym powietrzu. Druh Kazimierz Knapik organizował komedyjki teatralne, które przynosiły, jak na owe czasy, dość pokaźne dochody. Tą drogą zarząd OSP zgromadził fundusze, za które w 1929 roku zakupiono z towarzystwa kopalni B. Hantke, barak parowozowni, który został przewieziony na plac OSP. Barak został przekształcony na remizę, oddany do użytku w 1930 roku. Jednostka OSP, mając własne pomieszczenie, z pomocą Powiatowej Komendy Straży Pożarnej, zakupiła sprzęt przeciwpożarowy, który składał się z ręcznej sikawki i kilku węży. Naczelnikiem wówczas był druh Antoni Mraz, kadencja jego trwała do 1938 roku.
W tym czasie wyposażeniem druhów były hełmy mosiężne, bosaki, tłumice ręczne i osobiste umundurowanie. W okresie lat 1938-39 funkcje naczelnika pełnił druh Piotr Szymczyk. Mimo skromnego sprzętu technicznego jednostka nasza działała prężnie. Przeprowadzano systematyczne zbiórki i szkolenia, brano udział w akcjach pożarniczych i innych. W okresie okupacji hitlerowskiej, jednostkę Ochotniczej Straży Pożarnej, pod pręgierzem okupanta przekształcono na obowiązkową Straż Pożarną, której funkcję naczelnika pełnił druh Józef Polaczek. Podczas jednych z ćwiczeń druhowie, Józef Polaczek i Jan Rakowski, zostali zabrani przez oprawców hitlerowskich i wywiezieni do obozu koncentracyjnego, skąd już nie wrócili. Cześć ich pamięci! Tuż po wyzwoleniu spod okupacji odradza się jednostka OSP, na czele której wybrany zostaje prezesem druh Roman Wąsiński, a naczelnikiem Piotr Szymczyk. W 1948 roku, jednostka nabiera nowego oddechu, a jej działalność staje się prężna. Zostaje wybrany nowy Zarząd w którego skład wchodzi: Prezes druh Władysław Pilśniak, Z-ca Prezesa druh Piotr Wąsiński, Naczelnik druh Stanisław Kita. W tym czasie przeprowadza się remont remizy, zakupione zostaje nowe umundurowanie, powstaje myśl o budowie nowej remizy. W tym celu zarząd sprowadza część materiałów budowlanych tj. kamień wapienny, cegłę cementową. W 1952 roku Prezesem zostaje druh Dominik Jabłoński.
Zarząd zakupuje 15 ton wapna budowlanego, a druhowie w ramach czynu społecznego wytwarzają 8 tys. sztuk cegły cementowej. W okresie lat 1953-1963 obniżyła się częściowo operatywność bojowa jednostki. Powodem tego jest brak nowoczesnego sprzętu, pomieszczenia, dotychczasowa remiza nie odpowiada stawianym wówczas wymogom. Często zmienia się skład osobowy zarządu. Każdy jednak za cel nadrzędny stawia gromadzenie materiałów budowlanych i postawienie nowej remizy. Pod przewodnictwem Prezesa Zarządu Jana Kozłowskiego i Naczelnika Ryszarda Mraza zarząd zleca wykonanie dokumentacji planu budowy remizy. W 1962 roku zebranie wiejskie mieszkańców Osin popiera wniosek kilku działaczy społecznych, pod przewodnictwem Stefana Kowackiego, budowy świetlico-remizy w ramach czynu społecznego i sposobem gospodarczym. Skład osobowy Zarządu wybranego na zebraniu walnym w dniu 7.0 5.1967 roku: 1. Prezes — Marian Pilśniak, 2. I Wiceprezes — Zenon Ziora, 3. II Wiceprezes — Henryk Kita, 4. Skarbnik — Stanisław Nowakowski, 5. Sekretarz — Franciszek Dróżdż, 6. Gospodarz — Piotr Wróbel, 7. Członkowie — Zygmunt Wiśniewski, Leon Opiłka, 8. Komisja Rewizyjna — przewodniczący — Adam Golis, członek — Edmund Mizgała, członek — Marian Szczerbak.
W dniu 24.02.1968 roku na zebraniu wiejskim dokonano wybor terenu Budowy Świetlico-Remizy. Wieś Osiny, mając wspólnotę wiejską stanowiącą nieużytki nadające się pod zabudowę, upoważniło nowo wybrany komitet do sporządzenia urbanistycznego planu zabudowy wspólnoty i sprzedaży działek budowlanych z przeznaczeniem tych pieniędzy na planowany obiekt. Skład Komitetu Budowy: 1. Przewodniczący — Stefan Kowacki, 2. Z-ca — Kazimierz Muchla, 3. Sekretarz — Barbara Kmieć, 4. Skarbnik — Stefan Krzyczmanik, 5. Członkowie — Zenon Wróbel, Piotr Szymczyk, Józef Porębski, Mieczysław Ściebiorowski, Jerzy Szaflik, Józef Wróbel. Wybrany komitet po zatwierdzeniu i uzyskaniu osobowości prawnej przy pomocy Wydziału Budownictwa Urbanistyki i Architektury oraz Wydziału Geodezji PPRN w Częstochowie dokonuje pomiaru i planu działek budowlanych. Uzyskane pieniądze ze sprzedaży tych działek i torfu nawozowego lokowane były na rachunku bieżącym w Banku Spółdzielczym w Kamienicy Polskiej. Dn. 23.02.1968 roku na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym wybrano nowy Zarząd jednostki: 1. Prezes — Zenon Ziora, 2. Naczelnik — Stanisław Kita, 3. Skarbnik — Józef Pieniążek, 4. Gospodarz — Piotr Wróbel, 5. Sekretarz — Karol Sikorski, Członkowie — Antoni Wach, Piotr Kowacki, Franciszek Dróżdż, Antoni Krawczyk, 7. Komisja Rewizyjna — Przewodniczący — Adam Golis, członkowie — Edmund Mizgała, Stanisław Krzyczmonik. Przewodniczący Komitetu Budowy, Stefan Kowacki, apelował do zarządu o aktywną współpracę z w/w Komitetem, by razem doprowadzić do osiągnięcia celu. Druh Zenon Ziora poparł apel i wspólnie podjął trud budowy. W dniu 24.08.1969 roku, wmurowano kamień węgielny pod wznoszony budynek. W budowie brali czynny udział mieszkańcy i druhowie, jak widzimy na załączonych zdjęciach. W trakcie realizacji budowy Komitet borykał się z wieloma trudnościami organizacyjnymi oraz innymi. Ze strony Powiatowej Komendy Straży Pożarnej i PPRN proponowano budowę remizy według projektu typowego, o mniejszej powierzchni. Plan ten nie odpowiadał naszym ambicjom i budowę rozpoczęto według dokumentacji nietypowej. Zaniechanie budowy przez Komitet Budowy według projektu typowego spowodowało niewłączenie budowy do planu inwestycyjnego powiatu, a tym samym pozbawienie wszelkich dotacji z budżetu państwa. Pozostało nam kontynuowanie budowy w oparciu o własne fundusze, pomoc społeczeństwa i miejscowych zakładów pracy. Dalszą przeszkodą w realizacji było zablokowanie funduszy na rok w SOP Kamie-nica Polska. Wskutek naszych interwencji w różnych instancjach i szczeblach władz administracyjnych, jak również prasie ludowej, bariera przeszkód została przełamana. Trudności te jednak opóźniły budowę i oddanie obiektu do użytku publicznego o blisko 2 lata. Dzięki funduszom uzyskanym ze sprzedaży działek i torfu nawozowego, czynów społecznych przepracowanych w formie dniówek, pomocy miejscowych zakładów pracy, Prezydium Powiatowej i Gminnej Rady Narodowej w Kamienicy Polskiej inwestycję budowy świetlico-remizy zamknęliśmy kosztem 850 300 zł. Kosztorys początkowy wynosił 1 491 600 zł. Obniżenie kwoty wartości kosztorysowej o 43% było możliwe dzięki budowie systemem gospodarczym i uniknięciu wszelkiego rodzaju narzutów. Na sumę tę składają się następujące fundusze i dotacje: 1. Fundusz ze sprzedaży działek budowlanych — 619 100 zł 2. Czyn społeczny mieszkańców — 80 020 zł 3. Fundusz jednostki OSP — 65 000 zł 4. Dyrekcja Kopalni rud Żelaza Osiny — pomoc w materiałach i transporcie — 95 000 zł 5. Fabryka Tektury w Kamienicy Polskiej — pomoc w wykonaniu prac warsztatowych i transporcie — 25 000 zł 6. Zakłady Przemysłu Terenowego i Spółdzielni Tkaczy i Dziewiarzy w Kamienicy Polskiej — pomoc w wyposażeniu świetlicy — 4 000 zł 7. Ochotnicza Straż Pożarna w Kamienicy Polskiej — usługi transportowe — 2 000 zł.
W latach 1966 — 1972 Zarząd czyni starania w kierunku pozyskania nowego sprzętu. Zakupiona zostaje motopompa M-400, węże W-75 i W-52, syrena elektryczna, 10 szt. mundurów wyjściowych. Kończono prace budowlane przy remizie. Na przełomie października i listopada 1972 roku doprowadzono wodę do budynku. Sprzęt pożarniczy został przeniesiony do nowego garażu. Zakupiono krzesła i stoliki. W listopadzie Zarząd dokonał zmiany naczelnika OSP i powołał druha Antoniego Wacha, a zastępcą naczelnika druha Zenona Wróbla. W tym samym roku został wybrany nowy Zarząd w składzie: 1. Prezes — Stefan Kowacki, druh Czesław Balwierz do 26.11.1972 r., 2. Naczelnik — Antoni Wach, od 26.11.1972 r., 3. Z-ca Prezesa — Józef Wróbel, 4. Skarbnik — Władysław Pilśniak, 5. Sekretarz — Waldemar Wolniak, 6. Gospodarz — Stanisław Nowakowski, 7. Członkowie — Zenon Wróbel, od 26.11.1972 r. zastępca naczelnika, Marian Pilśniak, Zygmunt Wiśniewski, 8. Honorowy członek Zarządu — Piotr Wróbel. 9. Komisja Rewizyjna — Przewodniczący — Tadeusz Czerny, członkowie — Marian Czerny i Roman Brymora. W maju i czerwcu w czynie społecznym została rozebrana stara remiza. Podjęto uchwałę o utworzeniu drużyny młodzieżowej. Arch. OSP Osiny
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz