Pożegnanie kamienickiej sceny. Wspomnienia Ireneusz Cuglewski.

 Pożegnanie kamienickiej sceny. Wspomnienia Ireneusz Cuglewski.

Zrealizowane sztuki teatralne przez zespół teatralny w Kamienicy Polskiej w latach 1920 - 1975

1. Kwiat paproci 2. Miłostki ułańskie 3. Błażej opętany 4. Na wymiarze 5. Na naszej glebie 6.Skalmierzanki 7. Ponad śnieg bielszym się stanę 8. Zaloty na kwaterze 9.Chata za wsią 10.Lobzowianie 11.Pan Damazy 12.Panna rekrutem 13. Kalosze 14. Wojskowa kuracja
   15. Jak baba diabła wyonaczyła 16. Poseł czy kominiarz 17. Betlejem polskie (jasełka) 18. Ciotka Karola 19. Chory z urojenia 20. Okno w lesie 21. Karpaccy górale 22. Ich dwoje 23. Fatum 24. Matki 25. Gdzieś w powiecie 26. Na chłopski rozum 27. Za siedmioma górami (baśń)

Pożegnanie kamienickiej sceny.
Prezentowane w ciągu tak wielu lat sztuki teatralne o różnej problematyce i walorach artystycznych, niosły ludziom radość, uśmiech i.. czasem i łzy, wzbogacały życie mieszkańców treściami kulturalnymi, pokazywały prawdę z odległych lat oraz teraźniejszości. Dobór repertuaru dyktowało zapotrzebowanie społeczne, co musieli uwzględnić twórcy scenariuszu. Ważnym faktem było to, że realizacja sztuki na scenie nie wymagała kosztownych dekoracji, kostiumów i charakteryzacji. Łatwiej też było nauczyć się prostego tekstu przez kreujących poszczególne postacie przedstawienia. Trzeba też mieć na względzie, że adepci amatorskiej sceny w większości posiadali jedynie podstawowe wykształcenie, a tym samym ich dykcja i zachowanie na scenie pozostawiały dużo do życzenia. Trzeba więc było się tego uczyć pod kierunkiem reżysera. Wywodzący się z różnych zawodów, mieli też różne zdolności i predyspozycje osobiste, które decydowały o obsadzie ról. Pracując w zespole przez wiele lat reżyser wiedział, że ten dobrze zagra ostać komiczną, a inny dramatyczną. Charakterystyczna w ruchu teatru amatorskiego była duża rotacja składzie zespołu ludzkiego. Z różnych względów jedni miłośnicy amatorskiego teatru odchodzili, a inni przychodzili. Jedni brali udział jednym przedstawieniu, a inni w kilkunastu. Takie jest prawo amatorstwa, ze własne chęci i zamiłowanie do amatorskiego teatru uzależnione są od warunków życia w rodzinie i środowisku społecznym. Potwierdzają tę prawdę liczne nazwiska osób, które przewinęły się przez amatorską scenę teatralną w Kamienicy Polskiej.

Oto one:

1. Blachnicka Alfreda 2. Cuglewski Ireneusz 3. Denke Janina 4. Dziedzic Marlena 5. Fazan Jan 6. Godzina Walenty 7. Kapuścinski Franciszek 8. Kapuścinski Marian 9. Kołaczkowski Henryk 10. Krzechka Barbara 11. Kidawa Bronisław 12. Kidawa Aleksander 13. Kidawa Celina 14. Macoch Tadeusz 15. Macoch Jan 16. Myślin Jan 17. Nemsz Bolesław 18. Nowak Stefan 19. Najnigier Zdzisława 20. Najnigier Janina 21. Ordon Stanisław 22. Polaczek Zofia 23. Rybak Eugenia 24. Rychter Maria 25. Skowroński Stanisław 26. Sobótka Lucjan 27. Szmida Franciszek 28. Szejn Irena 29. Tajber Zygmunt 30. Walenta Zofia 31. Walenta Maria 32. Walenta Michał 33. Zalejski Zbigniew 34. Zajdel Ryszard

Chylę czoła przed Wami, drodzy rodacy Kamienicy Polskiej, z którymi łączyła mnie nie tylko ziemia urodzenia, lecz również wspólne zainteresowania kulturalne. Jestem rad, ze wśród tak wielu zacnych ludzi zakochanych w amatorskiej scenie teatralnej, znalazło się miejsce również dla mojej skromnej osoby.

„O mowo polska, ty ziele rodzinne, niechże cię przyjmę w otwarte ramiona. Ty będziesz kwieciem, tych pól ubarwiona, Ty osłodą żywiczną. lasów, Ty zbożowym kłosem na roli, ty utęsknieniem wszystkich czasów, pojmująca, czująca co boli. O mowo polska, ty czujny, odezwie serdecznych żalów, utrwalonych w śpiewie"
Źródło: ,,Nieśli ludziom radość i zadumę” (Wspomnienia z lat 1945-1980). Autor: Ireneusz Cuglewski .